Pani Iwona napisała…
przesyłam historię bardzo dzielnego chłopczyka w tej chwili ma 6 lat. Mimo tak młodego wieku ma duże doświadczenia… Dla mnie jako matki, jest bohaterem, silnym wytrwale dążącym do celu, bardzo walecznym… Dlatego też postanowiłam podzielić się jego historią.
Przemek, jest wcześniakiem. Już od trzeciego miesiąca ciąży, nikt nie dawał nam gwarancji że będzie żyć… Nikt nic nie robił jak byłam w ciąży, aby ratować życie naszego dziecka… czekano na jego naturalny zgon… Jednak się nie dał…, walczył, pomimo ciężkiej hipotrofii płodu… Urodził się i przez trzy i pół miesiąca walczył o życie w szpitalu Bielańskim. Potem pod opieką rodziców dochodził do siebie w domu na tlenoterapii… To był bardzo ciężki czas dla niego i dla nas rodziców… – DALIŚMY RADĘ. Tuż przed czwartymi urodzinami synka, dostajemy kolejny cios!!!!
Dowiadujemy się że nasze dziecko ma nowotwór…, nowotwór złośliwy z przerzutami na płuca. Jesteśmy załamani…, ale nie poddajemy się! Walczymy dalej… Zgłaszamy się do CZDZ, jedyna nasza nadzieja.
Kolejne miesiące mijają. Spędzamy je na oddziale Onkologii i chemioterapii w CZDZ. Leczenie chemioterapią dało tyle, że guzy z płuc zeszły a na wątrobie zmniejszyły się się do takich rozmiarów, iż można je operować… Niestety zaatakowane są oba płaty wątroby… Jest tylko jedno wyjście – PRZESZCZEP. Po heroicznej walce o życie naszego dziecka… mamy szczęście, znajduje się szybko dawca. Jest nim ojciec dziecka. 10.06.2014r. odbył się rodzinny przeszczep.
Teraz nasz synek jest wesołym sześciolatkiem. Starającym się cieszyć jak może z życia wraz z rodzicami, mimo przeciwności losu. Nie ma łatwo, z synkiem często jeździmy do CZDZ na kontrolę, onkologiczną, transplantologiczną, neurologiczna, laryngologiczną, alergologiczną oraz kontrolę do poradni żywienia z powodu zaburzeń żywienia. Przemka jeszcze czeka – zszycie powłok brzusznych…
Jesteśmy pełni nadziei, że teraz już tylko lepiej może być 🙂
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }