Dość często pojawia się takie pytanie, czy będę mieć prawo do opieki potransplantacyjnej, czy będę mógł korzystać z poradni w Polsce, jeśli przeszczepienie tkanki, komórek lub narządu miało miejsce za granicą?
Polskie przepisy w żaden sposób nie dyskryminują osób, które przeszczepiają się poza granicami kraju, zarówno w przypadku w którym Poltransplant ma o tym wiedzę, jak i w przypadku, kiedy Poltransplant nie ma wiedzy bo pacjent robi to na tzw. własną rękę. Albo mieszkał w UK, tam miał przeszczepienie i wrócił do Polski.
Ponadto, migracji transplantacyjnej pacjentów u nas nikt nie monitoruje poza służbami, typu ABW czy Policja w kontekście handlu narządami, ale do tego zmuszają nas regulacje międzynarodowe, którymi jesteśmy związani – dyrektywy, konwencje, protokoły. Ustawa transplantacyjna w zasadzie milczy na temat przeszczepień za granicą, jak również cudzoziemców, którzy są przeszczepiani w Polsce, zarówno mieszkańców UE jak i państw trzecich bo np. w USA są specjalne ośrodki przeszczepowe dla cudzoziemców, u nas wszyscy trafiają na jedną listę oczekujących. Tej kwestii poświęcę kiedyś więcej miejsca.
Nie możemy udawać, czy to się komuś podoba czy nie, że turystyka transplantacyjna nie ma miejsca w Polsce bo ma, Polacy przeszczepiają się w innych krajach, tak samo jak cudzoziemcy mogą u nas i to robią. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego bo jest to świadczenie medyczne jak każde inne, do którego każdy z nas ma prawo. Dodam więcej, wyzwaniem dla nas jest rozwój międzynarodowej wymiany narządów.
Warunkiem korzystania w Polsce z opieki potransplantacyjnej jest obowiązek aktualnego ubezpieczenia zdrowotnego, okoliczności i miejsce przeszczepienia nie maja w zasadzie tutaj żadnego znaczenia, przy okazji dodam, że dotychczas nikomu nie udowodniono nielegalnego zagranicznego przeszczepienia. Turystyka medyczna znana jest od wieków, a turystyka transplantacyjna nie może być utożsamiana z działaniami na pograniczu prawa bo jest to nieuprawnione!
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }